HAYALET AVM OASİS CADDE
Türkiye’de AVM yapılarındaki işleyiş problemleri Milli servetin heba edilişinin örnekleri arasında yer almaya başladı. Basın Expres yolu gibi önemli bir lokasyon’da kurulan OASİS CADDE AVM Milli servetin heba edilişinin en bariz örneklerinden bir olarak gösterilebilir.
Nurol gibi önemli ve kaliteli bir yapı bünyesinde kurulan OASİS CADDE AVM açık alan işletme mantığıyla kurulmuş ve lokasyon olarak İstanbul’un en önemli merkezlerinden birinde olmasına karşın, firmaların bir bir AVM’yi terk etmesi ile HAYALET SOKAK görünümü almaya başladı.
Birkaç kafe ve birkaç restoran dışında herhangi bir cazip işletme alanı kalmamış. Sinema, Marka mağazalar ve cazibe içerikli sosyal ferahlama merkezi halinden eser kalmamış olan Oasis Cadde Avm’de Mağaza kiralarının fahiş seviyede olması, halkla ilişkiler ve idari yapının tamamen profesyonellikten uzak, kibir dolu duruşları ve NUROL YAPI gibi bir kalite kuruluşuna hiç yakışmayan işletim yönetim sisteminin varlığı, muhtemelen NUROL YAPI üst yönetiminin analiz eksikliği ve denetim zaafı nedeniyle öylesine önemli bir merkezi neredeyse apaçi çarşısına dönüştürmüş durumda.
Mevcut hali ve konumsal özelliği ile Türkiye’nin marka alanlarından biri olabilecek unsurlara sahip böyle bir alanın, köhneleşmeye ve nitelik kaybıyla milli servete verdiği zararın önlenmesi ve OASİS CADDE AVM’nin yeniden İstanbul halkına kazandırılmasını umud ediyoruz.
NUROL YAPI kendine yakışan kaliteyi rehabilite edeceği umudumuzu taşımaya devam etmek istiyoruz. Yeniden sinema, yeniden özellikli ve halk yararına heyecan verecek markalar, yeniden konserler, sanatsal etkinlikler ve yeniden çocuk ve gençlik dünyasının ana merkezi olma hakkını OASİS CADDE sağlayabilir.
Fahiş kira taleplerinin pandemi sürecinde bile düzenlenememesi, sosyo ekonomik tablo baz alınmadan belirlenen keyfi kira talepleri bir çok işletmenin kapanmasına ve bir çok çalışanın işsiz kalmasına sebep olmaktadır. Bu sebebiyete neden olmaya ve halkın ferahlama alanlarını atıl bir sokak görünümüne ya da otopark işletmeciliğine dönüştürmeye vicdanların prim vermemesi gerekmektedir.
İşletme sahiplerinin can çekiştiği, kira ve masraf yükünü kaldıramadıkları bir alanın köhnemesi, Ülke için değer kaybıdır.